“Pancit”
by Janine Berdin and Juan Karlos
Hmm
Na-na-na-na na na na na na
Na na na-na na-na na-na
Parang ‘di niya ‘ata pansin
Ang pancit sa kanyang labi
Ang araw ay sumasaya
Sa mga malarosas niyang mga pisngi hmm
Mga munti kong pagtingin
Oh sana’y ‘di niya napapansin
Whoa hmm
Whoa hmm
Whoa hmm
Whoa hmm
Naninikip aking dibdib
Kanina pa ako kinikilig hmm
Mamang pulis siya’y hulihin
Sa pagnakaw ng mga sandali
Mga munti niyang pagtingin
Akala niya’y ‘di ko napansin
Tu-ru-ru tu-tu oh-rah oh
Tu-ru-ru tu-tu oh-whoa
Na-na na-na na-na na (whoa hmm)
Na-na na-na na-na na (whoa hmm)
Lalapit ba nakakakabang
Mahiwagang tagpuan
Ano kaya ang ‘yong pangalan
Whoa hmm
Whoa hmm
‘Di niya pansin ang pancit sa kanyang bibig
‘Di niya napansin na aking napansin (‘di niya)
Ang pancit ang pancit sa kanyang bibig