Category: Arthur Miguel

Nagtataka kung bakit ba nilalapit ng tadhana Ano ba’ng mayro’n sa ‘ting dalawa? Pilit na kumakawala ngunit sa ‘yo pa rin papunta Ang ihip ng

Tinitingan mo pa lang ‘Di na mapigilan ang puso sa kakatibok Isipan ko’y hindi napapagod sa’yo Bakit kaya patuloy pa rin ako Kahit alam kong

Sa bawat pagtingin Sa bawat lambing ng ‘yong mga ngiti Ikaw lamang ang pag-ibig Ang bawat himig mo Ang tahanan at ang aking mundo Asahan

You always ask me, those words I say And telling me what it means to me Every single day, you always act this way For

Panahon at oras Ay sa-sadyang kay bilis matapos Pero pag na sa piling mo Humihinto paligid wag ng matapos Pagsalubong ng ating mga mata Nag-iiba

I’d never gone with the wind Just let it flow Let it take me where it wants to go ‘Til you opened the door And

No’ng unang panahon‘Di ko alam ang pag-ibigKulay ng mundo ko’yLaging itim at putiBuhay parang pelikulaAko’y laging nag-iisaNgunit dumating ang panahon, aking hinintayHinawakan mo ng mahigpit

Mahirap bang ipilit ang lumaban ‘pag hindi na kaya? Saan na kukuha ng lakas? Ibuhos man lahat-lahat, wala pa rin itong pag-asa Kung mag-isa kang

Ilang kanta pa ba ang aawitin mo? Ilang libro pa ba ang tatapusin mo? Alas dose ng umaga nakahiga sa kama Naghihintay ka lamang sa

Dito, Sa Ilalim Ng Buwan by  Arthur Miguel  Tanda mo ba nung una tayong Magkitang dalawa Ihip lang ng hangin nandito Nung wala ka pa